તારે છે તો દીકરી

ગુજરાતી powered by Lipikaar.comઆપણા સમાજ માં હજી પણ ધણા ઘરો માં દીકરા અને દીકરી વચ્ચે ભેદ જોવા મળે છે। તે લોકો ને ખબર નથી કે દીકરો શું છે અને દીકરી શું છે। ચાલો આપણે જોઇએ બન્ને વચ્ચે શું ભેદ છે।
દીકરો વારસ છે તો દીકરી પારસ છે !
દીકરો વંશ છે તો દીકરી અંશ છે!
દીકરો આન છે તો દીકરી શાન છે!
દીકરો તન છે તો દીકરી મન છે!
દીકરો માન છે તો દીકરી સ્વમાન છે!
દીકરો સંસ્કાર છે તો દીકરી સંસ્કૃતિ છે!
દીકરો આગ છે તો દીકરી બાગ છે!
દીકરો દવા છે તો દીકરી દૂવા છે!
દીકરો ભાગ્ય છે તો દીકરી વિધાતા છે!
દીકરો શબ્દ છે તો દીકરી અથૅ છે!
દીકરો ગીત છે તો દીકરી સંગીત છે!
દીકરો પ્રેમ છે તો દીકરી પૂજા છે!
દીકરો વાદળ છે ને વરસે છે તો દીકરી ધરતી છે ને તરસે છે!
દીકરો એક પરિવાર ને તારે છે તો દીકરી દસ પરિવાર ને તારે છે!!

દીકરી........

ગુજરાતી powered by Lipikaar.com હમણા અમારી પડોશ માં એક બેન ને બેબી આવી।તે પછી સૌના મોઢા મા આ રીત ના શબ્દો હતા,અરે બિચારિ ને બાબો આવ્યો હોત તો સારુ હતુ,તે બેને પણ એમ કહ્યુ કે મને કોઇ ખીજાશે નહિં ને..... હજી આપણા સમાજ માં આ રીત ની માન્યતા ઘર કરી ગ ઇ છે કે દીકરી એટલે સાપ નો ભારો, દિ વાળે તે દિકરા..... વગેરે વગેરે....
પરંતુ દીકરી એટલે શું તે લોકો એ સમજવાની જરુર છે। દીકરી એટલે વ્હાલપ નો દરિયો, સંવેદના નુ સરોવર, ઘર ની દિવડી આવી દીકરી વગર માતુત્વ અને પિતુત્વ અધુરુ, એના વીના પરિવાર અધુરો, સંસાર અસંભવ, જે પરિવાર માં દીકરી ના હોય તે પરિવાર માં પિતુત્વ સહેજ અધુરુ રહી જાય છે..... દીકરી કોન જાણે કેમ બહુ જલ્દી મોટી થ ઇ જાય છે..... તે પરણી જાય તે પહેલા પણ તેના માં પ્રગટ થ ઇ જતુ માતુત્વ પિતાનુ આશ્ર્વાસન બની ને સાથૅક થ તુ દીસે છે... માતા ગુમાવી બેઠેલા પિતા ને દીકરી નાં વ્હાલ માં માતુત્વ ની પુનઃપ્રાપ્તી થતી જણાય છે...
જગત નો કોઈ પરિવાર દીકરી વગર નો ના હોજો, ઊબડ ખાબડ જીંદગી માં દીકરી ઝરણા ની જેમ શાતા આપે છે.... વેરાન વન જેવી પળો માં દીકરી ફુલદાની બની જીંદગી મહેંકાવી આપે છે....દીકરી એતો તમારી જીંદગી નું કયારે ય ના ઓસરે તેવુ સ્મીત છે...દિકરો વતૅમાન હશે તો દીકરી આવતી કાલ છે....
એટલે દીકરી આવે ત્યારે કોઇ દિવસ મોઢુ બગાડ્યા વગર પ્રેમ થી તેને આવકારજો...

આવા પાયલોટ ને મળ્યા છો ?

ગુજરાતી powered by Lipikaar।com
હમણા મે એક ખુબ સરસ લેખ એક પેપર માં વાંચ્યો મને ગમ્યો તેથી તેનો સારાંશ રજુ કરુ છુ।
લેખક નું કહેવુ હતુ કે મારે ઘરે કામ કરતી બાઇ હમણા ખુશ છે।ભાઈ ના ઘરે લગ્ન મા નાગપુર ગયેલી વળતી મુસાફરી માટે તેના ભાઈએ પ્લેન ની ટિકિટ આપી...
ચાલીસેક વષૅ ની ઉંમરે પહેલીવાર પ્લેન માં બેઠેલી એક ગરીબ સ્ત્રી ના આનંદ ની તમે કલ્પના કરી શકો છો ? મારી પાસે આવીને તેણે લગ્ન કરતા હવાઇ મુસાફરીનું વધુ વણૅન કરીયુ, મેં રસપુવૅક સાંભળ્યુ, તે વખતે બહાર થી આવેલા એક જણ ઘરમાં હાજર હતા॥
બાઈના ગયા પછી તેણે મજાક કરી, કે તું તો એટલા રસ થી સાંભળતી હતી, કે જાણે પ્લેન માં બેસવાનુ તો બાજુ પર રહ્યુ, એકેય વાર એરપોટૅ પણ ના જોયુ હોય!
હું માત્ર હસીને ચુપ રહી। એક સ્ત્રી પોતાની જિંદગીની આવડી મોટી, તેના માટે કદાચ દુલૅભ કહેવાય તેવી ખુશી, તેમારી સાથે વહેંચી રહી હતી, તે મારે મન મોટી વાત હતી...પેલા ભાઇ કહે કાલે આખા ગામ મા ખબર પડી જાશે કે તારી બાઇ પ્લેન મા બેસી આવી!
અને તે ભાઇની વાત ખોટી નહોતી તે બાઇ જેને મળે તેને પોતાની હવાઇ મુસાફરી ની વાતજ કરતી, અને તેમા મને નવાઇ ના લાગી કારણ કે હું કાલે ઊઠી ને માઉન્ટ એવરેસ્ટ સર કરુ તો ગામ આખામાં ઢંઢેરો પીટતી ફરુ કે નહીં? પારકા કામ કરિને ગુજરાન ચલાવતી સ્ત્રી માટે પ્લેન ની મુસાફરી એટલી જ મોટી વાત હતી...
નવાઇ ત્યારે લાગે જયારે મારા તમારા જેવા ને મોઢે થી' આઇ ઓલ્વેઝ ફ્લાય' જેવા ભારપુવૅક ના શબ્દો સાંભળું છું, અમારા એક પરિચિત હતા।જયારે પણ મળે ત્યારે આગલા દિવસે કે અઠવાડિયે બહારગામથી પાછા આવ્યા હોવાનુ જાહેર કરે, એટલુ જ નહીં પ્લેન મા આવ્યા તેવુ ખાસ ઉમેરે...દાખલાતરીકે ગ ઇ કાલે અમદાવાદ થી આવ્યો એમ કહેવા ને બદલે કાલ ની ફ્લાઇટ મા અમદાવાદ થી આવ્યો, એવા શબ્દો વાપરે॥અમારા નાના તોફાની છોકરા ઓએ તેનુ નામ 'પાઇલોટ' પાડેલુ। હવે તો વિમાન ની મુસાફરી નિ નવાઇ નથી રહી છતા એવા લોકો મળે છે, જેમને હજીએ સામેવાળાને ઈમ્પ્રેસ કરવા ની ટેવ હોય છે...
હમણા મારે મહુવા જવાનું હતુ, કોઇ એ સ્લીપર કોચ ની ભલામણ કરી।ટિકિટ મેળવ વાની કોશિશ કરતી હતી ત્યાં આવા એક 'પાયલટ' મળી ગયા, મને કહે'અરે પ્લેન મા જતી રહેને!' મેં કહ્યુ મહુવામા એરપોટૅ નથી, તો તરત સંભળાવવા માં આવ્યુ ભાવનગર માં તો છે ને ત્યાં ઉતરી ને ટેકસી પકડી લેવાની બે કે ત્રણ કલાક માં પહોંચાડી દેશે।હુંતો એવુ જ કરુ!
થોડા વખત પહેલા હું ત્રિવેન્દ્રમ ગયેલી, એ સાંભળી ને બીજા એક 'પાયલોટ' નો સંવાદ આમુજબ નો હતો;' માય ગોડ એક દિવસ ને એક રાત ટ્રેન માં કાઢવાની? મેં કીધુ ના બે રાત।;' 'અનબિલિવેબલ, તેં આટલો ટાઇમ ટ્રેન ;માં બગાડ્યો? ' મારી પાસે ઘણો ટાઇમ હતો।હું તો ફરવા ગયેલી'। પણ તો યે ઇટસ વેસ્ટ ઓફ ટાઇમ! હું તો ફરવા જાવ, તોય ફલાઇટ પસંદ કરુ।ફટ દઇને ડેસ્ટિનેશન પર પહોંચી જવાય'! ડેસ્ટિનેશન પર પહોંચવા ની મજા મુસાફરી માં હોય છે, તે આ લોકો ને કદાચ નથી સમજાતી, ટ્રેન મા જાત જાત ના લોકો ને મળવુ, અજાણ્યા સાથે દોસ્તી કરવી,બહાર પસાર થતા સ્ટેશન ના નામ વાંચવા, કોઇ સ્ટેશન પર ઉતરી આચર કુચર ખાવુ,સ્ટેટ બદલાય તેની સાથે બદલાતા લોકો અને વાતાવરણ ને માણવાનું....! ત્રિવેન્દ્ધમ જતી ટ્રેન માં મારી સામે એક આકૅઇટેકટ બેઠેલો, તણે ૨૭ ચચૅ ડિઝાઇન કરીયા છે, લેપટોપ ઉપર તેણે લેટેસ્ટ પ્રોજેક્ટ ની ડિઝાઇન બતાવી, બાજુ માં બ્રુઅરીઝ ના સિનિયર સેલ્સ એક્ઝિક્યુટિવ હતા, જેમણે આપણા દેશ માં કયાં, કયો , કેટલો દારુ પીવાય છે, તેના આંકડા આપ્યા।મેં કયારે નહોતી સાંભળી એટલી માહિતિ આપી, તમે કહો આમા કયાં ટાઇમ વેસ્ટ થયો। દરેક જણ ને અધીકાર છે કે તેણે શેમા મુસાફરી કરવી, બળદગાડામાં કે પ્લેન માં કે ટ્રેન માં, પન કૃપા કરી ને લોકો ની સામે પાઇલટ ગીરી ટાળવી, શકય છે કે તમે બોંમ્બે થી ભાવનગર ગયા હો તેનાથી વધારે વાર સામે બેઠેલી વ્યક્તિ એ વિદેશ ની મુસાફરી કરી હોય અને એ પણ બિઝનેસ ક્લાસમાં.......

બેટર હાફ

બેટર હાફ એટલે કોણ.
ગુજરાતી powered by Lipikaar.com

તો બેટરહાફ એટલે જીવન ની બધી જ જરુરીયાતો પુરી કરવાની ક્ષમતા હોય, આવડત હોય, અનુકુળતા હોય, સુખ અને સગવડ હોય, છતા જીવન માં અનુભવાતો ખાલીપો જેના દ્વારા આખે આખો ભરાઈ જાય, તે વ્યક્તિ એટલે બેટરહાફ।
બાહ્ય દબાણ અને આંતરીક દબાણ નો ફકૅ.....
બાહ્ય દબાણ થી ઇંડુ તુટે તો જીવન નો નાશ થાય છે...પણ આંતરીક દબાણ થી તુટે તો જીવન ની શરુઆત થાય છે, મહાનતા હંમેશા અંદર થી જન્મે છે...
આફત...
આફત પોતાના ઉપર હોય તો હિંમત દાખવવી અને આફત બીજાના ઉપર હોય તો કરુણા દાખવવી...
"મનુષ્ય"
'મનુષ્ય' એ પ્રકૃતિનું સવૅશ્રેષ્ઠ સજૅન છે...તેનાથી ઉંચુ બીજું કશુ નથી,જો તમે માનવજન્મ મળવા છતા પ્રકૃતિની આ ભેટ ને સ્વીકારી જીવન ને સાથૅક ના કરી શકો તો એ તમારી ભુલ છે, આવી સુંદર ભેટ ને ધુળ માં ના મેળવશો...
દિવાલ સજૅવા નો પ્રયાસ કદી કરવો નહિં, સેતુ સજૅવાની તક કદી ગુમાવવી નહિં......
તમારી જાત ને એક પ્રમાણીક વ્યક્તિ બનાવો, કારણ કે તેથી એક વાત ની ખાતરી થાશે કે આ જગત માં થી એક બદમાશ નો ઘટાડો થયો...
ઉંઘ માં તમને જે સપના દેખાય તે તમારુ ધ્યેય નથી, પરંતુ જે સપના તમારી ઉંઘ ઉડાડી દે તે તમારુ ધ્યેય છે...

ગુજરાતી powered by Lipikaar.com

મહિલા દિવસ

વાત આઝાદી નો જંગ લડીરહેલા હિન્દુસ્તાન ની હોય કે આઝાદ ભારતની, મહિલાઓ નુ યોગદાન ભૂલી શકાય તેમ નથી। કઇક કરી બતાવવા નો જુસ્સો એ સમયે પણ તેમના માં હતો, જયારે સમાજ ખુબજ રુઢીચુસ્ત હતો। ત્યારે પણ તેમણે ઘર ની બહાર આવી ને તેમની શક્તિ દુનિયાને બતાવી। માત્ર આ જ દેશ નહીં પરંતુ અન્ય દેશો માં પોતાની પ્રતિભા ફેલાવી, આ ચહેરાઓ આજે આપણી વચ્ચે નથી રહ્યા પરંતુ તેમનો પ્રભાવ એટલો જ છે।
(૧) સરોજીની નાયડુ:...૧૯૪૭ માં દેશ ના પ્રથમ મહિલા રાજ્યપાલ (ઉ।પ્ર)ચુંટાયા હતા।
(૨) વિજ્યાલક્ષ્મી પંડિત:...૧૯૩૭ માં સૌપ્રથમ મહિલા મંત્રી તરીકે ચુંટાયા।
(૩) પદ્મજા નાયડુ:...૧૯૫૬ માં પ।બંગાળ ના સૌપ્રથમ મહિલા રાજ્યપાલ બન્યા।
(૪)ઈન્દિરા ગાંધી:...૧૯૬૬ માં પહેલીવાર ભારત ના વડાપ્રધાન બન્યા।
(૫) સુચેતા કૃપલાણી:...૧૯૬૩ માં સૌપ્રથમ મુખ્યમંત્રી તરીકે ચુંટાઇ આવ્યા હતા।
(૬) મહારાણી ગાયત્રી દેવી:॥૧૯૬૦ ના દાયકા માં વોગ મેગેઝિન ના કવર પેજ પર છવાયા હતા।
(૭) અમૃતા પ્રીતમ:...૧૯૫૬ માં સાહિત્ય અકાદમી એવોડૅ, જ્ઞાનપીઠ એવોડૅ વિજેતા।
(૮) અમૃતા શેરગિલ:...૧૯૩૩ માં પેરિસ ના એસોસિયેશન ઓફ ધી ગ્રાન્ડ સલુનમાં ચિત્ર પ્રદશૅન।
(૯) ગંગુબાઇ હંગલ:...૧૯૭૧ માં પદ્મ ભૂષણ થી, અને ૨૦૦૨ માપદ્મવિભૂષણ થી સન્માનિત।
(૧૦)મધર ટેરેસા:॥૧૯૮૦ માં શાંતિ માટે નો નોબેલ પારિતોષિક એનાયત થયો।
(૧૧) કલ્પના ચાવલા:॥૧૯૯૭ કોલંબિયાથી અંતરિક્ષ માં પ્રથમ ઉડાન।
આ બધા અત્યારે આપણી વચ્ચે નથી પરંતુ અત્યારે આપણી વચ્ચે હોય તેવી મહિલા પણ દરેક ક્ષેત્ર માં પોતાની રીતે આગળ વધી રહી છે।તેમા સુધા મૂતિ સેવા ક્ષેત્રે, બરખાદત્ત પત્રકાર ક્ષેત્રે, કિરણ બેદી પહેલા પોલીસક્ષેત્રે અને અત્યારે સામાજીક કાયૅકર તરીકે ખુબજ સેવા આપે છે।
કામ કરતી, રુપિયા કમાતી, સીઈઓ,લેખિકા,બેંકર, પત્રકાર ક્ષેત્રે ઉંચા હોદ્દા પર હોવાછતાદરેક મહિલા પોતાની અંદર એક રીતે જકડાયેલી-બંધાયેલી સ્ત્રી તરીકે નો અનુભવ કરે છે। આપણો સમાજ આજે પણ બદલાયો નથી। મહિલા દરેક ઉંચાઈ મેળવ્યા પછી પણ એક મહિલા જ રહેતી હોય છે। નારી સ્વાતંત્ર્ય અને સમાનતા નો સમગ્ર સંઘષૅ આખા સમાજ ના ભલા માટે છે।
સંભવ છે કે મહિલા અનામત બિલની સફળતા ભારત માં નારી સમાનતા અને સ્વાતંત્રતા ની લડાઈ માં એક મજબુત પરિબળ સાબિત થશે.
ગુજરાતી powered by Lipikaar.com

ગુજરાતી powered by Lipikaar.com

''થ્રી ઈડીયટસ'

ગુજરાતી powered by Lipikaar.com
ચોરે ને ચૌટે ''થ્રી ઈડીયટસ'' ની વાતો ચાલે છે। મનોવિજ્ઞાન અને સેલ્ફ મેનેજમેન્ટ ના સિધ્ધાંતો પર આ પિકચર હાલ ની સિસ્ટમ માં આમુલ પરિવતૅન ની માંગ સાથે ક્રાંતિકારી વિચારધારા લ ઈને આવ્યુ છે, માત્ર નોકરી ધંધો જ કરતાં આવડે તેવા બાળકો ન બનાવો પણ ''કિ્એટીવ જીનિઅસ'' પેદા કરો।
આ બધી વાતો સંદર છે, અપનાવવા જેવી છે। પરંતુ જીવન માં કંઇક બનવાનું ધ્યેય તમે ચોક્કસ રાખો, સેલ્ફ મેનેજમેન્ટ માટે નિશ્ર્ચિત ધ્યેય જરુરી છે, પરંતુ આ ધ્યેય પ્રેકટીકલ, પોઝીટીવ, ફ્લેકસીબલ અને મેઝરેબલ હોવુ જોઇએ, એટલે કે તમારી વાસ્તવિક્તા, સંજોગ અને પહોંચ માં હોવો જોઇએ। જો બારમા ધોરણ માં પાસ થવાતુ ના હોય તો હાટૅસજૅન બનવાનું ધ્યેય ના રખાય, ડોન દાઉદ બનવાનાં સ્વપ્નાં જોવો એ ધ્યેય ન કહેવાય, ધ્યેય સ્થિતિસ્થાપક અને માપી શકાય તેવુ હોવુ જોઇએ। ધ્યેય નક્કી કરીએ તે પછી તમારી ખુબીઓ ખામીઓ, સંજોગો સમજવા જરુરી છે, કારણ કે દિવાસ્વપ્નો જોંવા અને ધ્યેય નિશ્ર્ચિત કરી એ દિશાંમા આગળ વધતા રહેવું એ બન્ને જુદી વાત છે।
એટલે મેનેજમેન્ટ ગુરુ ઘણા છે, તેમની બધી વાતો ''ઓલ ઈઝ વેલ'' નથી હોતી। એટલે જ તમારે ચોથા ઇડીયટ ન બનવુ હોય તો બધા ની વાતો ને ગંભીરતાથી લેવા કરતાં તમારી પરિસ્થિતિ ને અનુરુપ તમારે શું નિણૅય લેવો જોઇએ તે તમે નક્કી કરો, અથવા તમારા વડીલો કે માતા પિતા ના સુચનો પણ સાંભળો કારણ કે તેઓ હંમેશા ખોટા જ છે તેમ માનવુ ભુલભરેલુ હોય છે.
ગુજરાતી powered by Lipikaar.com

દાંપત્ય જીવન ની સેકંડ ઈનીંગ્ઝ

powered by Lipikaar.comઆજની મધ્યવયસ્ક પેઢી માં દસ માથી લગભગ સાત યુગલ ની ફરીયાદ હોય છે કે મોટે ભાગે બાળકો વિદેશ જતા રહે છે, બાકી ના ઘણા છોકરા આઇટી વગેરે ક્ષેત્રો માં નોકરી વ્યવસાય માંબહાર જાય છે ત્યારે ઘર મા એકલા પડે છે, અને મોટાભાગ ના દંપતી ઓ કહેતાહોય છે કે છોકરા વગર ઘર માં સુનુસુનુ લાગે છે,હવે જીવન મા શું રહયુ....????
હજુ તો આવા દંપતી ની સંખ્યા વધી રહી છે, યુગલો ની આવી વિચાર ધારા તેમનો જીવન રસ સુકવી નાખે છે....મોટાભાગ ના દંપતીઓ જાણે રીટાયર થઇ ગયા હોય તેમ વતૅ છે... પરંતુ આ તેમની સેકંડ ઈનીગ્ઝ છે , અને તેને રીફ્રેશ કરવા ની જરુર હોય છે , જે પ્લાનીંગ દ્વારા કરી શકાય છે....
કિ્કેટ ની રમત મા પહેલા ટેસ્ટ મેચ રમાતી ત્યારે બન્ને ટીમ ની એક એક એમ બે ઈનીંગ્સ રહેતી... પહેલી ઈનીંગ્સ માં રમતમા જે વસ્તુ કાચી રહી ગ ઇ હોય તે બીજી ઈનીંગ્સ માં સુધારી ને કિ્કેટ રમવા નો પ્રયત્ન થતો , આપણા લગ્ન પછી નુ દાંપત્યજીવન પણ એક જીવન રમત છે , જેમા પહેલી ઈનીંગ્સ માં ઘણા કારણોસર ઘણી વસ્તુ ઓ અધુરી રહી જાય છે તો બીજી ઈનીંગ્સ માં દુર કરી દાંપત્ય નુ માધુયૅ માણી શકાય। લગ્ન ની શરુઆત મા પતિ પત્ની જોડે રહી શકે પરંતુ ઘર બનતા કૌટુંબિક જવાબદારી વધતી જાય છે..સંતાનો ના જન્મ પછી પત્ની તેની પળોજણ મા પડી જાય છે.. જયારે પતિ તેમના ભવિષ્ય ની ચિંતા માં કમાવ વા મા પડી જા છે। આને કારણે પતિ પત્ની એક બીજા થી ઘણા દુર જતા રહે છે, એક બીજા માટે સમય કાઢી શકતા નથી, એકબીજા ની જરુરિયાત શોખ ને સાથ નથી આપી શકતા॥ માટે કહેવા નુ એજ કે તમે જે પહેલા નથી કરી શકયા તેનુ બીજી ઈનિંગ્સ માં પ્લાનીંગ કરી શકો છો...સૌ પ્રથમ તો થોડા સમયે બહાર ગામ વેકેશન માટે જવુ જરુરી છે।સુંદર દરીયા કિનારો હોય, કે પવૅત પર હવા ખાવાનુ સ્થળ હોય, જીવન ની રફતાર માં ભાગતા જે ટાઈમ નથી મળ્યો તે મળી શકે.. આ ઈનિંગ્સ માં પતિ-પત્ની એકબીજા ને ગમતા અધુરા શોખ પુરા કરી શકે છે। જેમ કે ઘણીવાર બે માથી કોઇ ને સંગીત સાંભળવા નો શોખ હોય બન્ને સાથે કોનસટૅ માં જવુ જોઇય। એકબીજા ના શોખ મા નન્નો ભણવા ને બદલે રસ લેવો જોઇએ। પુરુષો ઘણીવાર થાક અને કંટાળા ને લીધે સાથ નથી આપતા॥તો સ્ત્રી ઓ પણ સીરીયલ ના બહાના આગળ કરી ને પુરુષોને સાથ નથી આપતી...સેકંડ ઈનીંગ્સ માં આ શરુઆત કરવા ની જરુર હોય છે॥જો સેકંડ ઈનિંગ્સ નું પ્લાનીંગ કરાય તો દાંપત્ય જીવનમાં મોકળાશ આવે છે...આ પગલુ લેવા થી પાછલી ઉંમર માં થતા ઝગડા પણ ઓછા થાય છે॥





ગુજરાતી powered by Lipikaar.com